Bestiarium: De Slijkwomp

Een van de leuke dingen van Schimmen & Schaduwen zijn de soms wel gekke monsters en bijhorende tekeningen. Een dergelijk exemplaar is terug te vinden in het basisregelboek 2de editie, in het avontuur Het Huis op de Heuvel.

In dat avontuur is er een slinks figuur, Johannes Elae, in geslaagd om een huis op een heuvel te kopen. In de kelders schuilt een monster, dat na vele jaren uit de zee is teruggekomen naar de plaats waar het opgroeide.  Door het monster te aanbidden, laat het parels na waarna het zich terug in de zee trekt, maar nadien weer terugkeert voor meer aanbidding. Johannes had een sluw idee: hij zou nep-avonturen (wat we nu live-roleplaying zouden noemen) organiseren in de kelders onder zijn huis. De niets-vermoedende deelnemers (2 Dukaten per sessie) moesten op zoek gaan naar het monster Schlubburb, het monster door offerandes van fruit, vlees en ander voedsel gunstig stemmen, en zo onheil afwenden. Op die manier kon Johannes telkens nadien de parels verzamelen die het monster had achtergelaten. De deelnemers denken allen dat het monster een of andere goed vermomd mede-organisator van het spel is...

Dat monster, dat zelf dus nietsvermoedend meespeelt in de spelsessies die gehouden worden in het Huis op de Heuvel, is de afzichtelijke SLIJKWOMP!!!

Slijkwomp, Basisregelboek 2de editie, p. 315. Illustratie door Foob.

In de onderbuik van de slijkwomp worden parels gevormd die langs een holte worden uitgestoten. Als de womp zwaar getroffen wordt zal hij 2D4 parels uitstoten (in de hoop dat de vijand eerst achter de parels gaat) en wegvluchten. De structuur van deze parels verschilt echter van echte parels in die zin dat ze gemiddeld na vijf jaar hun glans verliezen en "verstenen". Ze zijn dan compleet waardeloos. Hoef je je misschien niets van aan te trekken als je toch nooit meer naar de plaats waar je ze gebruikt terugkeert, maar het zou niet de eerste keer zijn dat verbolgen slachtoffers er hele legers huurdoders op uit sturen om de bedrieger terug te vinden, zelfs na vijf jaar! Kenners kunnen eventueel wompparels en echte parels onderscheiden dankzij uitgebreide chemische proeven. Voor leken is dit onmogelijk. Vandaar enkele veelgebruikte spreekwoorden: "Hij is een echte wompparel" (een onbetrouwbare man), of "Hij heeft last van wompparels" (zijn verleden achtervolgt hem, ook om uit te drukken dat iemand tobt over een nare ervaring van vroeger of met schuldgevoelens zit).