Magie (4): Beschermingsmagiër

In onze reeks blogposts over de bespreking van de magische beroepen hadden we het eerder al over hoe je tovenaarsleerling kon worden.

Als dit carrièrepad beëindigd is, kan het SK naar één van de gevorderde magieberoepen. We hebben ze eerder al opgesomd, en we zullen ze in een reeks posts bespreken in de (alfabetische) volgorde waarin ze in het basisregelboek voorkomen.

Dit maakt dat de Beschermingsmagiërs als eerste aan de beurt komen, en meteen hebben we regeltechnisch al een vreemde eend in de bijt.

Maar eerst even de beschrijving van deze magiegebruikers er op na slaan in de beroepenlijst van het basisregelboek (BR2, p. 61):

Beschermingsmagiërs behoren ongetwijfeld tot de vreemdsten onder de tovenaars. Ze vertrekken vanuit de filosofie dat ze niemand kwaad willen doen. Hun spreuken beperken zich echter vaak tot het beschermen van zichzelf en hun medereizigers tegen de agressie van anderen. Het kan
dus wel gebeuren dat als je een beschermingsmagiër om bijstand vraagt hij botweg weigert. Zijn enige bekommernis is immers het eigen levensbehoud, eventueel met inbbegrip van enkele naaste vrienden. Het vinden van een leermeester is in deze magieklasse vrij makkelijk. In elke grote stad wonen wel een aantal beschermingsmagiërs.

Op p.131 van het basisregelboek is het stukje over Beschermingsmagie heel kort, en vormt onderstaande paragraaf het volledige hoofdstuk:

Beschermingsmagiërs  zijn magiërs die zich specialiseren in het ongedaan maken van alle soorten magie. Er bestaat geen spreukenlijst voor beschermingsmagie. In plaats van spreuken uit een eigen spreukenlijst te kiezen, mogen beschermingsmagiërs spreuken kiezen uit alle andere magieklassen. Ze mogen weliswaar geen aanvals- of oproepingsspreuken kiezen. Per niveau mag de beschermingsmagiër 4 spreuken aanleren. Hij mag deze spreuken niet zomaar aanleren, hij moet doen in overleg met de SM. De SM beslist of een spreuk, die de beschermingsmagiër wil aanleren, wel degelijk een niet-aanvalsspreuk is. Sommige SM's zullen dit nogal ruim zien, anderen zullen minder spreuken toelaten.  Uiteindelijk ligt de beslissing altijd bij de SM. De oorspronkelijke namen van de spreuken worden meestal veranderd door de beschermingsmagiër. Zo proberen ze te voorkomen dat anderen te weten komen welke spreuken ze in hun magische boeken hebben staan.

Alhoewel dit concept me wel cool lijkt, denk ik dat in praktijk zorgt voor onuitputtelijke discussies tussen speler en spelmeester. Immers, de motiverende factor van een speler in een rollenspelcampagne is het uitbouwen van het eigen karakter. Als de SM daar teveel invloed op uitoefent, is dit niet goed. Weliswaar kan de SM grenzen stellen, maar hier zou de grens spreuk per spreuk moeten bepaald worden. Ook omdat de spreuken ook nog eens niet-offensief moeten zijn, lijkt me dit een te zware beperking voor de speler om een "leuk" karakter uit te bouwen. Ik twijfel er dan ook sterk aan of deze magieklasse ooit populair is geweest onder Schimmen & Schaduwen spelers.